نقش بازی در رشد عاطفی کودکان

در این مطلب از سایت کیوان تویز از دسته بندی بازی کودکان می پردازیم به :

اگر به دوران کودکی خود فکر کنید، احتمالاً بازی با دوستان را هنگام ناهار به یاد خواهید آورد. چه این یک بازی ساده تگ، ورزش یا حتی مبارزه با افراد بد خیالی از کارتون مورد علاقه شما باشد، احتمالاً این لحظات را به عنوان یک وقفه از یادگیری می دیدید. با این حال، روانشناسی به ما می گوید که بازی فقط برای رشد ما بسیار مهم است.

چرا نقش بازی در رشد عاطفی کودکان مهم است؟

مکانی امن برای آزمایش احساسات را تسهیل می کند
به کودکان می آموزد که چگونه پاسخ استرس خود را مدیریت کنند
باعث ایجاد عزت نفس می شود
به بچه ها کمک می کند تا از طریق تروما کار کنند
ارتباط و همکاری ما با دیگران را بهبود می بخشد
همدلی را تقویت می کند
اگر می‌خواهید اهمیت بازی در رشد انسانی را بهتر درک کنید، بخش‌های زیر راهنمای شما خواهند بود. در مورد اینکه چگونه بازی به رشد قوای عاطفی و عزت نفس کودکان کمک می کند بحث خواهیم کرد. بعلاوه، به این خواهیم پرداخت که چگونه بازی مناسب بر اساس سن به نظر می رسد و ایده هایی را برای اینکه چگونه می توانید بازی فرزندتان را در حین رشد بهینه کنید، پیشنهاد می کنیم.

چگونه نقش بازی در رشد عاطفی کودکان ما را راهنمایی می کند؟

راه های مختلفی وجود دارد که بازی می تواند رشد اجتماعی و در نهایت عاطفی ما را هدایت کند. در زیر برخی از برجسته‌ترین راه‌هایی را که روان‌شناسان رشد پیشنهاد کرده‌اند بیان کرده‌ایم که چگونه بازی به کودک اجازه می‌دهد تا مهارت‌های اجتماعی و عاطفی را بیاموزد.

آزمایش با احساسات: به ویژه در طول بازی های تخیلی، کودکان می توانند «تظاهر کنند» که در حال تجربه رویدادهایی هستند که احساسات مختلطی را برمی انگیزد. این به آنها مکانی امن برای آزمایش احساساتشان می دهد.

ایجاد عزت نفس: زمانی که کودک بتواند با همسالان خود در یک بازی مشارکت کند، این می تواند راه بسیار خوبی باشد که در آن بازی می تواند به افزایش عزت نفس او کمک کند.

پاسخ به استرس را مدیریت کنید: بازی بدون ساختار سروتونین و اکسی توسین بیشتری در مغز کودکان آزاد می کند و به آنها فرصتی می دهد تا مشکلات خود را فراموش کنند و استرس را رها کنند. کودکی که به او این امکان داده نمی شود، به مراتب بیشتر از اضطراب رنج می برد.
مقابله با تروما: کودکان اغلب از اسباب‌بازی‌ها یا نقاشی‌ها برای بازسازی وقایع دشوار و رهایی از آسیب استفاده می‌کنند. به گفته دانشگاه جانز هاپکینز، خوب است که به کودکان این امکان را بدهیم و حتی به آن بپیوندند (مطمئن شوید که هنوز کارگردانی می کنند) تا بهتر بفهمند چه چیزی در ذهن کودک است.

همکاری را بیاموزید: بازی ها اغلب قوانینی دارند. قوانین نیاز به همکاری دارند. وقتی کودکان با دوستان خود بازی های ساختاری انجام می دهند، یاد می گیرند که چگونه برای رسیدن به یک هدف مشترک همکاری کنند.

همدلی را توسعه دهید: بازی به کودکان این فرصت را می‌دهد تا وانمود کنند که افراد دیگری هستند یا نقش‌هایی را ایفا کنند که معمولاً در زندگی واقعی به آن‌ها نمی‌رسند. این به آن‌ها کمک می‌کند دنیا را از دید دیگران ببینند و همدلی خود را توسعه دهند. بنابراین نقش بازی در رشد عاطفی کودکان مشخص می شود.

مراحل مختلف بازی چیست؟ (نقش بازی در رشد عاطفی کودکان)

گاهی اوقات تشخیص اینکه آیا کودک شما به شیوه ای متناسب با سن خود بازی می کند، دشوار است. از آنجایی که می دانیم بازی برای رشد آنها بسیار حیاتی است، ایده خوبی است که اشکال معمول بازی هایی را که کودکان در آن انجام می دهند بر اساس سن خود بدانیم. همانطور که کودک رشد می کند، انتظار می رود که شش مرحله بازی را پشت سر بگذارد. در زیر ما هر مرحله را همراه با شرح مختصری از آنچه باید انتظار داشته باشیم فهرست کرده ایم.

بازی بدون اشغال (سه ماه اول): در طول سه ماه اول کودک اساساً با حرکت دادن بدن خود و کشف نحوه عملکرد آن بازی می کند.
بازی انفرادی (دو سال اول): در دو سال اول طبیعی است که کودک بخواهد تنها بازی کند. آنها واقعاً تازه شروع کرده اند به یاد بگیرند که چه کسی هستند.
بازی تماشاگر (دو سال): در این مرحله کودک می خواهد بازی کودکان دیگر را تماشا کند اما هنوز به خودش نمی پیوندد.
بازی موازی (دو سال بعلاوه): ممکن است کودک در کنار کودکان دیگر بازی کند، اما هنوز با هم بازی نمی کنند.

بازی همراه (سه تا چهار سال): در این مرحله بچه ها ظاهراً با هم بازی می کنند، اما همه آنها هنوز به نوعی کار خودشان را انجام می دهند. برای مثال، ممکن است همه آنها با لگوهای یکسانی بازی کنند، اما همه چیز متفاوتی بسازند.

بازی مشارکتی (چهار به بالا): این زمانی است که بچه ها واقعاً شروع به بازی با هم می کنند. آنها ممکن است با بازی هایی شروع کنند که قوانین بسیار ساده ای مانند برچسب دارند، اما در نهایت به بازی های پیچیده مانند ورزش های معمولی تبدیل می شوند. اگر کودک تا این لحظه هنوز با دوستانش بازی نمی کند، احتمالاً مشکلی وجود دارد که باید برطرف شود.